کارت عروسیشان از کارتهای فانتزی این روزهاست؛ داماد زانو زده و وقتی نخ کنار کارت را میکشی، دستهگل عروس به سمت داماد پرت میشود؛ رنگی و شاد، بیخیال همه اتفاقاتی که مریم ١٧ ساله در تمام روزهای
زندگیاش تجربه کرده.
کارت عروسیشان از کارتهای فانتزی این روزهاست؛ داماد زانو زده و وقتی نخ کنار کارت را میکشی، دستهگل عروس به سمت داماد پرت میشود؛ رنگی و شاد، بیخیال همه اتفاقاتی که مریم ١٧ ساله در تمام روزهای زندگیاش تجربه کرده. به گزارش روزنامه شرق، تا عروسیشان چهار روز بیشتر باقی نمانده، اما دلشان خوش نیست و با اضطراب اینکه هنوز پول پیش خانهشان جور نشده، با اضطراب اینکه جهیزیهاش در خانه مادر شوهر مانده و هنوز شوق بازکردنش را تجربه نکرده، با ترس اینکه هیچ پولی برایشان نمانده و خیلی چیزهای دیگر روزها را شب میکنند... . مریم، ١٧ ساله است با پوستی تیره و میانه بالا و ظریف، جزء
دخترهایی است که میشود قشنگ صدایشان کرد، سرش پایین است و دستهایش را در هم گره کرده، آرایش ملیحی دارد؛ مثل همه تازهعروسها. حلقه سادهای هم توی دستش دارد و روسری یاسیاش را دور گردنش گره زده. همسرش هم طبقه اول مؤسسه طلوع بینام و نشانها منتظر است تا مریم حرفهایش را بزند و بروند. کارت را دستم میدهد و میگوید: «شما هم با عمو اکبر بیاین حتما، من و صابر خوشحال میشیم اگر پا به عروسی ما بذارید...» از او میخواهم بدون سانسور از تمام روزهایش برایم تعریف کند. نفس عمیقی میکشد و میگوید: «از روزی که یادم مییاد خانهمان در شهرکی انتهای جنوب تهران بود. دو سالم بود که پدرم فوت کرد، خواهرم، چهار سال از من بزرگتر و دانشجوست و منم تا اول دبیرستان درس خواندم و بعد هم ول کردم. راستش هیچوقت ع عبدالمجید صالحی راد...
ادامه مطلبما را در سایت عبدالمجید صالحی راد دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : shakeya بازدید : 133 تاريخ : دوشنبه 2 خرداد 1401 ساعت: 20:51